~
Όταν γεννιόμαστε κλαίμε,
λες και ξέρουμε πως θα είναι η υπόλοιπη ζωή
μας ~
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
Μέθυσε η καρδιά από το καπνό της νιότης
και για το μυαλό ούτε λόγος.
Η ζάλη ήταν
απερίγραπτη
και επηρεάστηκε
από μία σπίθα
που πέταξε η σάρκα
όταν αποφάσισε πως ήθελε να με εκτοξεύσει.
το στόμα είχε μία άλλη διάθεση
που μαζί μου θα ενεργοποιούσε την ειλικρίνεια των ματιών
,
τα χείλη σου ήταν μία φυλακή
που θα με εγκλώβιζαν μαζί με το άφθονο σώμα σου.
Δυστυχώς το ποτήρι άδειασε και δεν ξανά γέμισε ποτέ.
Η ΑΡΧΗ
στο τέλος μιας βουλωμένης αρτηρίας
βρήκαμε την μοίρα μας να στέκεται όρθια
με τα χέρια καρφωμένα στο έλεος του αναπόφευκτου
σαν να ήταν ένοχη
για κάτι.
Εμείς όπως ήταν
φυσικό
αποφασίσαμε να υποχωρήσουμε
αντί να μαζέψουμε όλες τις υπόγειες πεταλούδες
και να βρεθούμε πιο κοντά στον τάφο που έλεγε:
"έρωτας"
ΜΗΔΕΝ
πέσαμε στο γκρεμό του φωτός
για να δούμε την αυγή
να σηκώνει την πρώτη ηλιαχτίδα της Ελπίδας .
Και Σαν ανυπεράσπιστοι θεατές
βάλαμε τα κλάματα και δεν χειροκροτήσαμε ποτέ.
ο γκρεμός ήταν ρηχός!
μα η πτώση μας
χάθηκε στο βάθος.
ο τελευταίος επιζών τράβηξε μία κλωστή από ένα μπαλκόνι
μήπως και πεθάνει πρώτος
και ο πρώτος ευχόταν να είχε πεθάνει τελευταίος
για να του μείνουν τα αποτυπώματα της αγάπης
ανεξίτηλα στο δέρμα.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ
ΚΟΣΜΟΥ
έπλεε σε πελάγη Ευτυχίας
μόνη της η δυστυχία
αναζητώντας το πλοίο της συμφοράς από το οποίο θα
πιανόταν
για να μην την
χτυπήσει το δυνατό χέρι του απρόοπτου.
ένα ακόμη πρωινό
συλλογιζόμουν
που δεν πετάχτηκε
καμία σπίθα
για να λάμψει η ανταύγεια της χαράς .
Έλεγα ξανά και ξανά: πάει! αυτή είναι η τελευταία μέρα
του κόσμου
και ο θάνατος θα
βρει την Σπηλιά της καλοσύνης
και θα χαθεί μαζί
με το αύριο του έρωτα.
κι άμα βρεθείς σε δύσκολη στιγμή
τότε να μη διστάσεις να βγάλεις μία κραυγή
Γιατί δεν σου αξίζει να μένεις στη σιγή
αλλά να απαντάς σε κάθε προσβολή
τη ρητορική του μίσους να σταματήσεις
και τη φωνή σου για ασπίδα να κρατήσεις
Βάλε ένα τέλος στην επιθετικότητα
έχεις όπως όλοι μας
αυτή την ικανότητα
είσαι άνθρωπος κι εσύ κι αξίζεις την ισότητα
Άσε τη ζωή σου να έχει μία ποιότητα
έχεις όπως όλοι μας τα ίδια δικαιώματα Χ2
βάψε τη ζωή σου με πολύχρωμα χρώματα
Ας αλλάξουμε αυτή την κοινωνία
Για να μην υπάρχει πια η αλαζονεία
ας ζήσουμε όλοι μας με την ευτυχία
Χωρίς τον εχθρό της αγάπης που είν' η βία
αυτός ο κόσμος μπορεί να βελτιωθεί
αρκεί η καλοσύνη ποτέ να μη χαθεί
το συνάνθρωπό μας απλά
να τον σεβόμαστε
και άσχημα ποτέ να μη φερόμαστε
είσαι άνθρωπος και εσύ και αξίζεις την ισότητα
Άσε τη ζωή σου να έχει μία ποιότητα
έχεις όπως όλοι μας τα ίδια δικαιώματα Χ2
βάψε τη ζωή σου με πολύχρωμα χρώματα
Βαγγέλης Ρεβενικιώτης
Γεννήθηκε το 2002 στον Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής. Είναι Μαθητής της Β Τάξης Λυκείου .
Τον ξεχωρίσαμε στον Διαγωνισμό τραγουδιού «Κάντο να ακουστεί 2019» του European School Radio από τους στίχους που έγραψε στο τραγούδι «Ενας κόσμος αλλάζει» .
Είναι μέλος του European School Radio και σαν ραδιοφωνικός παραγωγός κάνει εκπομπές λόγου και μουσικής .
Ασχολείται με την ποίηση , τον στίχο , την μουσική , το θέατρο και την ζωγραφική .
