Η αγάπη μου και η τόσα χρόνια ενασχόληση μου με τις τέχνες γέννησε την ανάγκη να δημιουργήσω αυτό το blog με την φιλοδοξία να μοιραστώ με συνοδοιπόρους μου καλλιτέχνες , ποιητές , συγγραφείς , συνθέτες , μουσικούς , χορευτές , ζωγράφους , φωτογράφους , αρτίστες γλυκούς ξεχωριστούς της ψυχής μας τα πονήματα . ~Φάνυ Φωτεινή Πολέμη~

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Elizabeth Barrett Browning (1806-1861)




γράφει η Γεωργία Λαπατά 






How  Do  I  Love  Thee?

How do I love thee? Let me count the ways.
I love thee to the depth and breadth and height
My soul can reach, when feeling out of sight
For the ends of being and ideal grace.
I love thee to the level of every day's
Most quiet need, by sun and candle-light.
I love thee freely, as men strive for Right.
I love thee purely, as they turn from Praise.
I love thee with the passion put to use
In my old griefs, and with my childhood's faith.
I love thee with a love I seemed to lose
With my lost saints. I love thee with the breath,
Smiles, tears, of all my life; and, if God choose,
I shall but love thee better after death.
Sonnet  XLIII
from Sonnets from the Portuguese, 1845

Ελίζαμπεθ  Μπάρετ  Μπράουνινγκ  (1806 – 1861)
Αγγλίδα ποιήτρια και συγγραφέας, σύζυγος του Αγγλου ποιητή Ρόμπερτ Μπράουνινγκ. Υπήρξε μία από τις πιό εξέχουσες Αγγλίδες ποιήτριες της Βικτωριανής εποχής και ήτανε πολύ δημοφιλής τόσο στη Μ. Βρετανία όσο και στην Αμερική. Αρχισε να γράφει στίχους σε ηλικία 6 ετών. Οταν έγινε 10 ετών άρχισε να μελετάει Ελληνικά και στα 12 έγραψε το επικό έργο “Η μάχη του Μαραθώνα: Ενα ποίημα.“ Εκείνη την εποχή, πιθανόν μετά από κάποιο ατύχημα είχε προβλήματα υγείας και μερική απώλεια κινητικότητας, με τα οποία έζησε μέχρι τέλους της ζωής της. Λόγω της εύθραυστης υγείας της η Μπάρετ περνούσε τον περισσότερο χρόνο της στο δωμάτιό της διαβάζοντας και γράφοντας.
Η πρώτη της ποιητική συλλογή “Ένα κείμενο για το πνεύμα και άλλα ποιήματα“ εκδόθηκε το 1826 στο οποίο έδειχνε το πάθος της για τον Μπάυρον και την πολιτική σκηνή στην Ελλάδα. Μελέτησε Ελληνική λογοτεχνία Ομηρο, Πίνδαρο, Αριστοφάνη και το 1833 μετέφρασε το “ Προμηθέας Δεσμώτης “ του Αισχύλου. Αντιτάχθηκε σθεναρά στο θεσμό της δουλείας και έγραψε δύο ποιήματα στα οποία περιγράφει την βαρβαρότητα των δουλεμπόρων υποστηρίζοντας την κατάργησή της. Το 1833 υπεγράφη ο νόμος για την κατάργηση της δουλείας στις Βρετανικές αποικίες. Το 1838 έγραψε το “ Σεραφίμ και άλλα ποιήματα” και αυτό ήτανε το πρώτο έργο που εμφανίστηκε με τ' όνομά της. Η τριετία 1841 – 1844 υπήρξε η πλέον δημιουργική της. Το 1842 εκδίδεται το ποίημά της “ Η κραυγή των παιδιών “ στο οποίο καταδικάζει την παιδική εργασία και υποστήριξε σθεναρά την αλλαγή της νομοθεσίας. Το 1844 ο τόμος “ Ποιήματα “ την καθιέρωσε ως μία από τις πιό δημοφιλείς συγγραφείς στην χώρα της και ενέπνευσε τον ποιητή Ρόμπερτ Μπράουνινγκ να της γράψει και να της ζητήσει να τον δεχτεί στο σπίτι της. Ετσι άρχισε ένα από τα πιό διάσημα ειδύλλια στην λογοτεχνία. Ομως έπρεπε να μείνει κρυφό γιατί ο πατέρας της δεν επέτρεπε σε κανένα παιδί του να παντρευτεί. Το 1846 παντρεύτηκαν κρυφά και εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία, όπου και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της. Ο πατέρας της την αποκλήρωσε, όπως έκανε και με κάθε ένα παιδί του που παντρευότανε. Το 1850 εκδόθηκε το “ Σονέτα από τα Πορτογαλικά “, αφιερωμένα στο σύζυγό της, τα οποία είχε γράψει κρυφά πριν το γάμο τους. Το 1857 αποπεράτωσε το πιό φιλόδοξο έργο της το “ Ορόρα Λη “, ένα εκτενές ποίημα – πεζό που αφηγείται την ιστορία μιας συγγραφέως η οποία προσπαθεί να εξισορροπήσει εργασία και έρωτα και πιθανόν βασίζεται σε προσωπική εμπειρία. Το 1931 γράφτηκε το θεατρικό έργο “ Οι Μπάρετς της οδού Γουίμπολ αριθμός 50”, το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά. Αργότερα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Το έργο περιγράφει τη ζωή της Μπάρετ στο πατρικό της σπίτι στο Λονδίνο, το ειδύλλιο με τον Μπράουνινγκ, τον κρυφό γάμο τους και την εγκατάστασή τους στην Ιταλία.

Πώς Σ' αγαπώ; (Σονέτο  43)
Τα “ Σονέτα από τα Πορτογαλικά “ θεωρούνται ως μία από τις ευρύτατα γνωστές ποιητικές συλλογές ερωτικών  ποιημάτων της Αγγλικής λογοτεχνίας. Πολλοί τα συγκρίνουν με τα σονέτα του Σαίξπηρ και του Πετράρχη. Γράφτηκαν το 1845 αφού είχε γνωρίσει και αγαπήσει τον Ρόμπερτ Μπράουνινγκ.
“ Πώς Σ' αγαπώ; Ασε με να μετρήσω τους τρόπους. “ ..... “ Σ' αγαπώ με το πάθος που είχα στις παλιές λύπες μου και με την πίστη της παιδικής μου ηλικίας “ ..... “ Θα σ' αγαπώ ακόμα καλύτερα μετά θάνατον. “