Ο σύρτης .

Μικρές σιωπές
ανάμεσα  στεναγμών  και ψιθύρων  ,
ανάμεσα στα δάχτυλα σου  και στο δέρμα μου ,
ανάμεσα στην  σκιά  μου
και στο καθρέφτισμά σου στην αψάδα των ματιών μου , 
ανάμεσα ανατριχίλας και οδύνης ..
έτσι που  γδέρνεις σαν σκυλί  την πόρτα μου  να σ ανοίξω..
Ολάνοιχτη είμαι  δες με
και γεύσου με ~

Μικρές νότες ζωγραφισμένες  στην σκόνη πάνω  στο αμάξι μου
ανάμεσα καπό και προφυλακτήρα,
σημειώματα σου  ,
το επόμενο ραντεβού μας ,
ανάμεσα πυλωτής και ασανσέρ,
Μικρό χουρχούρισμα   γάτας που κουλουριάστηκε  
ανάμεσα ρόδας και εξάτμισης να προφυλαχτεί,
μην  και βραχεί η γούνα της  απ του καταρράκτη μας το πάθος .

Μικρές  συνενοχές και  παραλήρημα  
 ανάμεσα μαξιλάρι και σεντόνι
ανάμεσα  κουρτίνας και  μισάνοιχτης μπαλκονόπορτας,  
η διαφυγή σου ,
η επιστροφή σου,  
το φύγε κι έλα μου …
μοιραίο κάλεσμα …
Μικρές σιωπές που τρίξανε της καύλας μας
τον σύρτη .

Φάνυ Πολέμη

απαγγελία ποιήματος :
https://soundcloud.com/fany-polemi/xcq4h5zzqczw