 |
| Μαμά Μαρία Παππούς Αλέκος Γιαγια Φωτεινή στους δρόμους της Αθήνας. |
 |
| Χορεύοντας μπαλο με την νυφη του Ευαγγελια |
Ενθύμιον παλαιών φωτογραφιών ~
Παππούς Αλέξανδρος , ή μπαρμπα Αλέκος , εξ Άνδρου επάγγελμα φραγκοράφτης .
Αγαπούσε την μουσική , τον χορό και το τραγούδι .
Άκουγε θυμάμαι με τις ώρες μουσική κι είχε πολλά πολλά δισκάκια ...
απο τα 78 στροφών τα βαριά εκείνα τα προ-βινυλίου δισκάκια και μετα τα 45ρια ...
Στο σπίτι ανοιχτό ολη μέρα το ραδιόφωνο !
Πάντα στο σπιτικό μας από μικρή θυμάμαι μουσική !
Άκουγε και σημείωνε σε ένα μπλοκάκι και τσουπ την άλλη μέρα πήγαινε κι έπαιρνε δισκάκια 45ρια . Ότι καινούργιο έβγαινε ο καλύτερος πελάτης .
Έμπαινε στο σπίτι μας ( μέναμε όλοι μαζι με τον παππού και την γιαγιά) και δεν έλεγε κάτι στην γιαγιά που τον κοίταζε με καχύποπτο βλέμμα ...το χαρτζιλίκι του το χάλαγε στα δισκάκια εν πολλοίς το μεγάλο του πάθος .
Εγώ τουλάχιστον αυτό θυμάμαι ένα από τα πολλά του χαρίσματα ...Γιατί για εμένα χάρισμα ήταν το πάθος του για την μουσική και τον χορό. Εμ δεν είχα που να μοιάσω βλέπετε .. ο καλός μου παππούκας Αλέκος .
Ειχε θυμάμαι μια χαρακτηριστική κίνηση σαν έκανε κάτι που δεν ήθελε η γιαγιά να τον πάρει χαμπάρι και καρφωνότανε ο χαζουλης μου χειρότερα μ ‘ αυτήν την κίνηση ...
Έτριβε την μύτη του με πονηρό υφάκι παιδιού που έκανε σκανταλιά και του έλεγε τότε η γιαγιά Φωτεινή ...
-Τι κρύβεις μπαρμπα Αλέκο κατω από το σακάκι σου ?
- ε τίποτε βρε Φωτεινή έλεγε εκείνος τι να κρύβω ?.
- Αν είναι τίποτε . ε τότε σήκωσε το σακάκι σου να δω τι έχεις από κάτω ...
Τι να κάνει αυτός τότε? σήκωνε το σακάκι κι επιμελώς τυλιγμένο εμφανιζόταν το 45ρι με τον Στυλιανό Καζαντζίδη ... Θυμάμαι πόσο εντύπωση μου έκανε η φωτογραφία με τον σκυλάκο μπροστά στο γραμμόφωνο ...μετά μεγαλώνοντας διάβασα πως έγραφε μάλλον το όνομα της εταιρείας δίσκων : His masters voice …
Αυτος ο μουσικόφιλος σκυλάκος με στιγμάτισε που κουβαλούσε ο παππους κατω από το σακακι του .
- αχ βρε κυρ Αλεκο , του έλεγε τότε εκείνη ...παλι αγόρασες δίσκους?... πάλι ξόδεψες λεφτά για μουσικές . Αχ μωρέ !!!
τρυφερά τον μάλωνε γιατι κατά βάθος κι εκείνη το φχαριστιόταν να έχει μουσικές καινούργιες να ακούνε .
Βρε βρε τι γλέντια γινόντουσαν σ αυτό το σπιτικό !!!!!
Μέχρι εκεί κι ο θυμός της Γιαγιάς Φωτεινής γιατί κι εκείνη πάντα με το χαμόγελο ήταν και τόσο φιλόξενη ...
Να τα κεφτεδάκια και να τα ψαράκια τα τηγανιτά στο πίτσι φυτίλι το στήναμε το γλέντι στον Πλάτωνα στο πρώτο σπιτάκι που γεννήθηκα κι εγώ και μετά στο άλλο μας τον σπίτι στον Κολωνό . Πήγαινα δημοτικό ακόμη τότε ...
Μετά φύγαμε και μείναμε Λεωφόρο Αλεξάνδρας .Ήθελε η μαμά Μαρία λεει να μεγαλώσουμε σε πιο καθώς πρέπει γειτονιές .
Αλλά τότε ... τότε ήταν τα καλυτέρα μας χρόνια στις γειτονιές της Ακαδημίας Πλάτωνος και στον Κολωνό .. Αν και πιο φτωχικά χρόνια ... Έξω καρδιά είμαστε ...Δεμένη οικογένεια πολύ .
«Αν εσυ μεγάλωσες στον Κολωνάκι εγώ γεννήθηκα στον Κολωνό»
( τι θυμάμαι ??πόσα τραγούδια , τραγούδια όλη η ζωή μου ένα τραγούδι ήτανε )
Ε ρε γυροβολιές και ζεϊμπεκάκια και χασάπικα και μπάλους (νησιώτικη καταγωγή βλέπετε) και μετά η τότε νεολαία χόρευε φοξαγκλέ με όσους μουσαφιρέους ερχόντουσαν σπιτικό μας .ξέρανε πως ο κυρ Αλέκος κι η κυρά Φωτεινή πάντα είχαν ανοιχτό το σπιτικό τους και την αγκαλιά τους να τους υποδεχτούν ...
και σαν φτάναμε πια στα «ευρωπαϊκά» λεγόμενα τραγούδια .να τα φοξαγκλέ και τα τανγκό να χορεύουν οι πιο νέοι αλλά και οι μεγάλοι όσοι τα ήξεραν .
Η μαμα Μαρία ο μπαμπας Γιώργος ( σαν ήταν σπίτι κι είχε γυρίσει από τα μπάρκα του στα καράβια κι ήταν κοντά μας ) τι χαρά ...τι έξω καρδιά άνθρωποι ..τι υπέροχες αναμνήσεις ....
Ο γλυκός μου παππούς Αλέκος ...
«Μπάρμπα Αλέκο μπάρμπα Αλέκο με το πράσινο γιλέκο» του τραγουδούσε η μαμά μου η κόρη του που της ειχε μεγάλη αδυναμία . Κι εκείνος καμάρωνε σαν γύφτικο σκερπάνι ...Το Μαράκι του αφού ήταν η μοναχοκόρη του .
Έκανε τέσσερεις γιους μέχρι να πετύχει το μικρό του το Μαράκι μια και την πρώτη τους κόρη την Ρηνούλα την χάσανε 6 χρονών και μετα τον Χριστοφοράκο τους κάπου σ αυτήν την ηλικία ..Τότε εύκολα χάνανε παιδιά.
Δεν ήταν η επιστήμη σαν σήμερα προχωρημένη...
Έκανε υπομονή κι έκανε παιδιά μέχρι να πετύχει την κοράκλα του έλεγε.
Κι έτσι ήρθε η Μαρία και μετά ήρθα εγώ το Φωτεινάρι τους κόρη της Μαρίας τους και του Γιώργου (και αυτός εξ Ανδρου ο γαμπρός τους) . ..Ετσι με έλεγαν με καμάρι την μικρή τους Φωτεινούλα , Φωτεινάρι που μου θύμιζε πετεινάρι εξ ου προφανώς κι ο φυσικός τσαμπουκάς μου σαν Φωτεινάρι -πετεινάρι κι εγώ λαλώ και κοκορεύομαι .
Ευθυτενής πάντα και γλεντζές ο μπαρμπα Αλέκος και όμορφα περιποιημένος με την κολόνια του φρεσκοξυρισμένος με το μουστακάκι του το λεβέντικο και το φρεσκοσιδερωμένο του πουκαμισάκι το γαλάζιο με το γελεκάκι του με το ρολόι στο τσεπακι να κρεμιέται απ την αλυσίδα ..
Του άρεσαν τα γαλάζια πουκάμισα πολύ και τα ανοιχτόχρωμα πράσινα κρασάτα σαν τα ματάκια του .
Στην μνήμη σου μπάρμπα Αλέκο μας αγαπημένε μου παππού εξ Άνδρου
ένα γλέντι η ζωή, αυτό μου έμαθες !!!!!
Φάνυ Πολέμη
