αΛοΓο σ' ΕνΑ νΗσΙ - απο τις "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΤΑΚΤΑ ΠΑΙΔΙΑ" του Ζακ Πρεβέρ

 Τούτο δω είναι το άλογο που ζει ολομόναχο, κάπου απόμακρα σ' ένα νησί.

Τρώει λίγο χόρτο. Πίσω του, είναι το καράβι που το έφερε. Το καράβι που θα το ξαναπάρει.

Δεν είναι ένα μοναχικό άλογο. Του αρέσει πολύ η συντροφιά των άλλων αλόγων. Πλήττει ολομόναχο.

Θα ήθελε να κάνει κάτι-τι. Να γίνει χρήσιμο στους άλλους.

Συνεχίζει να τρώει χόρτο . Συνάμα, όμως σκέφτεται το μεγάλο του σχέδιο. Το μεγάλο σχέδιο , είναι, να επιστρέψει στ' άλλα άλογα και να τους πει: " Αυτό πρέπει ν' αλλάξει" και τα άλογα θα ρωτήσουν: "Τι πρέπει ν' αλλάξει;"

 κι εκείνο ν 'απαντήσει: " Η ζωή μας πρέπει ν' αλλάξει. Είναι πολύ άθλια η ζωή μας. Είμαστε πολύ δυστυχισμένα κι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο ".

Όμως τα πιο μεγάλα άλογα, εκείνα που τρώνε καλύτερα, εκείνα που σέρνουν τις νεκροφόρες των μεγάλων αυτού του κόσμου, τις βασιλικές άμαξες και που φοράνε μεγάλο κινέζικο καπέλο στο κεφάλι, θα θελήσουν να το εμποδίσουν να μιλήσει. Θα του πουν: " Τι παραπονείσαι, άλογο, μήπως δεν είσαι εσύ ότι κατέκτησε ο άνθρωπος;" Και θα το κοροϊδέψουν.

Τότε όλα τ' άλλα άλογα, δεν θα τολμήσουνε να πουν τι σκέφτονται.

Όμως εκείνο το μυαλωμένο άλογο που ζει μονάχο του στο νησί, θα υψώσει την φωνή του:

"Κι αν ακόμα είν' αλήθεια , ότι είμαι ο, τι καλύτερο κατάκτησε ο άνθρωπος, εγώ δεν θέλω πια να του χρωστάω τίποτα.

Ο άνθρωπος μας γέμισε δώρα, μα σα πολύ γενναιόδωρος δεν ήτανε; Μας έδωσε το μαστίγιο. Μας έδωσε το καμουτσίκι , τα σπιρούνια, τις παρωπίδες, τα τιμόνια. Μας έβαλε σίδερο στο στόμα και κάτω απ' τα πόδια και μας πάγωσε και μετά , για να μας ζεστάνει, μας σημάδεψε  με καυτό σίδερο...Για μένα , τέλειωσε, μπορεί να πάρει πισω τα μπιχλιμπίδια του... Τι λέτε κι εσείς για όλα αυτά; Και γιατί, παρακαλώ, έγραψε σοβαρά-σοβαρά και με μεγάλα γράμματα στους τοίχους ...στους τοιχους των στάβλων του , στους τοίχους των στρατοπέδων του ιππικού, στους τοίχους των σφαγείων του των ιπποδρομίων του και των ιπποφαγιών του κρεοπωλείων;

 Αγαπάτε τα ζώα; Ομολογείστε επιτέλους, οτι αυτό είναι κοροϊδία για τον κόσμο των αλόγων! "

  Τότε όλα τ' άλλα άλογα θ' αρχίσουν να καταλαβαίνουν κι ολα μαζί θα πάνε να βρουν τους ανθρώπους και θα τους μιλήσουν πολύ άγρια.

  Τα άλογα:

"Κύριοι, δεν έχουμε αντίρρηση να τραβούμε τις άμαξες σας, τα καρότσια σας, να κάνουμε τους αγώνες σας και κάθε δουλειά, αλλά ας δούμε και τα πράγματα καθαρά: σας κάνουμε μια εξυπηρέτηση, και πρέπει, κι εσείς, να κάνετε το ίδιο.

Συχνά μας τρώτε όταν πεθαίνουμε.. δεν έχουμε να πούμε τίποτα γι αυτό το θέμα , άμα σας αρέσει κάτι τέτοιο. Είναι όπως στο πρωινό κολατσιό: είναι μερικοί που περνουν βρόμη με καφέ στο κρεββάτι, κι άλλοι βρόμη με σοκολάτα.

Ο καθένας έχει τα γούστα του. Ωστόσο, πολλές φορές μας χτυπάτε, κι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει.

Επιπλέον, θέλουμε κάθε μέρα βρόμη. Κάθε μέρα δροσερό νερό, και διακοπές. Και να μας σέβονται.

Είμαστε άλογα κι όχι βόδια. Τον πρώτο που θα μας χτυπήσει θα τον δαγκώσουμε. Τον δεύτερο που θα μας χτυπήσει θα στον σκοτώσουμε. Ορίστε."

    Κι οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι το παρακάνανε  λίγο. Θα γίνουνε πιο λογικοί.

Το άλογο γελάει όσο σκέφτεται, όλα τούτα τα πράματα, που θα γίνουν οπωσδήποτε μια μέρα.

Του ‘ρχεται να τραγουδήσει, αλλά είναι ολομόναχο και του αρέσει να τραγουδάει μόνο σε χορωδία.

Έτσι αντί να τραγουδήσει, φωνάζει: "Ζήτω η ελευθερία!!!!"

Σ άλλα νησιά, άλλα άλογα το ακούνε και φωνάζουν και αυτά μ' ολη τους τη δύναμη: "Ζήτω η ελευθερία!!!!!"

Ολοι οι άνθρωποι στα νησιά και στη ξηρά ακούνε τις φωνές κι αναρωτιούνται τι νάναι.

Μετά καθησυχάζουν ο ένας τον άλλο και λένε υψώνοντας τους ώμους : "Δεν είναι τίποτα. Είναι τα άλογα."

Όμως κανείς δεν υποψιάζεται τι τους ετοιμάζουν τα άλογα.
ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ.