ΧΩΡΙΣ ΑΙΔΏ
Χωρίς αιδώ
μιαν αοιδό
την στείλανε στον Άδη
Μονάχη την αδειάσανε
να φλέγεται στο πυρ
και στο βαθύ σκοτάδι.
Της στέρησαν τον ήχο της
της φίμωσαν το στόμα
χωρίς φωνή σαν το φυτό
την φύτεψαν στο χώμα.
Είπε να γίνει λυγαριά
στον ουρανό να φτάσει
κι άπλωνε τα χεράκια της
τ’ αστέρια για να πιάσει,
κι ο Αδης τηνε μάλωνε:
-Βλέπεις μικρούλα αδαή
κι ανόητη κοπέλα
ποτέ ξανά δεν πρόκειται
να φύγεις από δω
μιαν αοιδό της τάξης σου
ζητούσα για παρέα
μήπως με τα τραγούδια της
λιγάκι ξεχαστώ.
Χωρίς αιδώ
μιαν αοιδό
την στείλανε στον ΄Αδη
παρέα να του κάνει
μήπως λιγάκι ξεχαστεί
με το γλυκό της χάδι
κι αφήσει εδώ να ζήσουμε
για πάντα εΣύ κι εΓώ …
*~~~~*
With no shame
With no shame
a minstrel
was sent to Hades
dumped alone
to burn in flames
in the deep darkness
Deprived of her sound,
her mouth muzzled,
planted in the soil
like a plant with no voice
She wanted to be an osier
to reach the sky
stretched her little arms
to touch the stars
but Hades started scolding her:
“You see little ignorant
and foolish girl
never again will you leave this place
as I always wanted a minstrel like you
to keep me company and make me forget
With no shame
a minstrel
was sent to Hades
to keep Him company
and make Him oblivious
with her sweet caress
so He can let us
– yOu and mE – live forever
Η ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΉΜΑΤΟΣ
ΕΓΙΝΕ ΑΠ ΤΗΝ ΓΕΩΡΓΊΑ ΛΑΠΑΤΆ ~
