Τότε

Σφίγγαμε τα χέρια πάνω στα κάγκελα ,
γιατί είχαμε τη λευτεριά στο αίμα μας .
Ήτανε βλέπεις μαύρος ο ουρανός απ΄τα γεράκια ,
αλλά οι νεανικές καρδιές θελαν αγάπη,
θελαν όμορφα τραγούδια .
Ήμασταν φοιτητές.
Τι κι αν τα δάκτυλά μας λιώσαν στα κάγκελα,
τι κι αν μείναν οι σάρκες στις ερπύστριες.
Σήμερα είμαι λεύτερος να σου λέω " σ΄ αγαπώ ".
Να τραγουδάω την ομορφιά σου , σαν επανάσταση.
Κι αν δεν υπήρχα , θα έφτανε λίγο δάκρυ ,
λίγο χώμα να ριζώσει και ν΄ ανθίσει η λευτεριά.
Θα ΄ταν κάποιος άλλος να σου λέει " σ΄αγαπώ ".
Ίδια τα λουλούδια , ίδιος ο ήλιος , ίδιος και ο σταυρός
με την επιγραφή .

" Σκέψεις θραύσματα "
Κώστας Βασιλάκος / Άνεμος Εκδοτική.

Λιγότερο αδύναμοι, λιγότερο μόνοι, λιγότερο λάθος.

Οι αλήθειες και τα ψέματα η πραγματικότητα και το όνειρο σε μιαν αέναη κίνηση μέσα στο χρόνο.

Δρόμοι ανοιχτοί , δρόμοι αδιέξοδοι.

Οι επιλογές στέκονται εκεί να μετρηθούν, να μετρηθούμε μαζί τους. Στα χέρια κρατάμε τα κλειδιά των επιθυμιών μας.

Η καρδιά αγκαλιάζει τους ανθρώπους που θα περπατήσουν πλάι μας που χαμογελούν και φωτίζεται ο κόσμος μας,που ο ήχος της φωνής τους γεμίζει τον αέρα με μελωδίες,που οι σκέψεις τους αγκαλιάζουν ζεστά την ψυχή μας.

Η πραγματικότητα παίρνει τα χρώματα του ουράνιου τόξου και τα όνειρα σχήμα. Γινόμαστε ανίκητοι στην αναμέτρηση με το φόβο που καραδοκεί να ματαιώσει .Υποχωρεί το σκοτάδι .

Στην πληρότητα του φωτός ,της αλληλεγγύης ,της αγάπης , γινόμαστε λιγότερο αδύναμοι, λιγότερο μόνοι, λιγότερο λάθος ,σύντροφοι...όταν φαίνεται ότι γύρω μας όλα καταρρέουν.

Rob Gonsalves

Αρσινόη Βήτα