Τότε

Σφίγγαμε τα χέρια πάνω στα κάγκελα ,
γιατί είχαμε τη λευτεριά στο αίμα μας .
Ήτανε βλέπεις μαύρος ο ουρανός απ΄τα γεράκια ,
αλλά οι νεανικές καρδιές θελαν αγάπη,
θελαν όμορφα τραγούδια .
Ήμασταν φοιτητές.
Τι κι αν τα δάκτυλά μας λιώσαν στα κάγκελα,
τι κι αν μείναν οι σάρκες στις ερπύστριες.
Σήμερα είμαι λεύτερος να σου λέω " σ΄ αγαπώ ".
Να τραγουδάω την ομορφιά σου , σαν επανάσταση.
Κι αν δεν υπήρχα , θα έφτανε λίγο δάκρυ ,
λίγο χώμα να ριζώσει και ν΄ ανθίσει η λευτεριά.
Θα ΄ταν κάποιος άλλος να σου λέει " σ΄αγαπώ ".
Ίδια τα λουλούδια , ίδιος ο ήλιος , ίδιος και ο σταυρός
με την επιγραφή .

" Σκέψεις θραύσματα "
Κώστας Βασιλάκος / Άνεμος Εκδοτική.