Λαχταρώ - Crave - Σάρα Κέιν Sarah Kane~ *

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.

Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,

Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,

Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,

Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ” αρέσουν τα παπούτσια σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,

Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,

Και να σου φιλάω τα πόδια σου,

Και να σου κρατάω το χέρι σου,

Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,

Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,

Και να γελάω με την παράνοια σου,

Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,

και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,

και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,

Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,

Και να σ” αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,

Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,

Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,

Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ” αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.

Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.

Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,

Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,

Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,

Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,

Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,

Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,

Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,

Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,

Και να παρακαλάω να σ” ήξερα μια ζωή.

Και ν” ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,

Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,

Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,

Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,

Και να σ” αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,

Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,

Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,

Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,

Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,

Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,

Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,

Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,

Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,

Και ν” αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ” το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,

Και ν” αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,

Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ” αγαπούσε,

Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,

Και να σ” αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,

Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,

Και να μη σ” αφήνω να σηκωθείς απ” το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,

Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,

Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,

Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,

Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,

Και να θέλω ότι θέλεις,

Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,

Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,

Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο

Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω

Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,

Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ” ζωή σου,

Και να ξεχνάω ποιος είμαι,

Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο

Τον ακάθεκτο

Τον ακατάλυτο

Τον ακατάσβεστο

Τον μεταρσιωτικό

Τον ψυχαναληπτικό

Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,

ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

_______

Λαχταρώ ( Crave) της Σάρα Κέιν διαβάζει η ηθοποιός Φάνυ Πολέμη. Σε μετάφραση Τζένης Μαστοράκη. Απόσπασμα απ την ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή μουσικής και λόγου FanOrama ΙΙ του La Vita radio. Η μουσική που ακούγεται : ~Jean Michel Jarre - Souvenir Of China – Fantasy ~Dario Marianelli - Elegy for Dunkirk ΚΑΛΗ ΑΚΡΌΑΣΗ~ "Το «Crave» («Λαχταρώ») είναι το προτελευταίο έργο που έγραψε η Σάρα Κέην πριν από την αυτοκτονία της στις 20 Φεβρουαρίου του 1999. Γραμμένο το 1998, το έργο αποτελεί σίγουρα έναν από τους πιο ερωτικούς μονολόγους που έχουν γραφτεί ποτέ. H Σάρα Κέιν γεννήθηκε 3 Φεβρουαρίου 1971 στο Brentwood του Έσσεξ. Σπούδασε θέατρο στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα συγγραφής θεατρικών έργων του πανεπιστημίου του Μπέρμινγχαμ. Τα έργα της ασχολούνται με την αγάπη, τη σεξουαλική επιθυμία, τον πόνο, τα ψυχικά, αλλά και σωματικά βασανιστήρια και το θάνατο. Το πρώτο της θεατρικό έργο, Blasted, ανέβηκε το 1995 στο μικρό θέατρο Royal Court Upstairs, προκαλώντας τους κριτικούς καθώς περιείχε περιστατικά ωμής βίας και κανιβαλισμού. Άλλα έργα της είναι τα «Φαίδρας Έρως» (Phaedra’s Love), 1996, «Καθαροί», «Πια» (Cleansed), 1998, «4.48 ψύχωση» (4.48 Psychosis), 1998." ~~~~~~~~~~~~~~~~ Η Κέιν βρέθηκε νεκρή μόλις στα 28 της χρόνια στο νοσοκομείο King College στις 20 Φεβρουαρίου, όπου νοσηλευόταν μετά την προειδοποίηση των γιατρών ότι ήθελε να αυτοκτονήσει. Η θεατρική συγγραφέας βρέθηκε εκεί, μετά την αποτυχημένη απόπειρα να δώσει τέλος στη ζωή της παίρνοντας υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών λίγες ημέρες νωρίτερα. «Δεν έχω επιθυμία θανάτου, κανείς αυτόχειρας ποτέ δεν είχε. Το κακόβουλο πνεύμα της ηθικής των πολλών, όμως, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια» έλεγε η ίδια. *Πηγή απο το διαδίκτυο . ~~~~~~ https://www.facebook.com/FanOrama-Fan... https://www.facebook.com/%CE%A6%CE%AC... #fanypolemi #fanypolemiproject

Μια κότα στρουμπουλή - Αφιέρωμα στον Ελληνικό κινηματογράφο - Φάνυ Πολέμη

Ένα μουσικό αναλόγιο με τραγούδια και σκηνές από τον ασπρόμαυρο Ελληνικό κινηματογράφο που αγαπήσαμε σε μια ιστορική αναδρομή από το 1914- 1962 μία μουσική παράσταση , με τραγούδια ηθοποιών που τραγούδησαν στις ταινίες της εποχής , και μερικές σκηνές από ταινίες που μας έχουν μείνει αξέχαστες . Επί σκηνής η ηθοποιός Φάνυ Πολέμη στο τραγούδι και στην αφήγηση , ο μουσικός Μαρίνος Κωστόπουλος στο πιάνο και στο τραγούδι , και ένα video wall που θα μας φέρει κοντά πρωταγωνιστές του Ελληνικού Σινεμά που αγαπήσαμε σε αλησμόνητες σκηνές . Κείμενα : Γεωργία Λαπατά – Φάνυ Πολέμη Σκηνοθεσία– ερμηνεία –τραγούδι– επιμέλεια βίντεο : Φάνυ Πολέμη Μουσική επιμέλεια -πιάνο : Μαρίνος Κωστόπουλος

Στίχοι: Γιώργος Οικονομίδης.

Μουσική: Νίκος Γούναρης.

Ο Κυρ Μέντιος (Ο κυρ γάιδαρος) -αφιέρωμα στον Ελληνικό κινηματογράφο Φάν...

Ένα μουσικό αναλόγιο με τραγούδια και σκηνές από τον ασπρόμαυρο Ελληνικό κινηματογράφο που αγαπήσαμε σε μια ιστορική αναδρομή από το 1914- 1962 μία μουσική παράσταση , με τραγούδια ηθοποιών που τραγούδησαν στις ταινίες της εποχής , και μερικές σκηνές από ταινίες που μας έχουν μείνει αξέχαστες . Επί σκηνής η ηθοποιός Φάνυ Πολέμη στο τραγούδι και στην αφήγηση , ο μουσικός Μαρίνος Κωστόπουλος στο πιάνο και στο τραγούδι , και ένα video wall που θα μας φέρει κοντά πρωταγωνιστές του Ελληνικού Σινεμά που αγαπήσαμε σε αλησμόνητες σκηνές . Κείμενα : Γεωργία Λαπατά – Φάνυ Πολέμη Σκηνοθεσία– ερμηνεία –τραγούδι– επιμέλεια βίντεο : Φάνυ Πολέμη Μουσική επιμέλεια -πιάνο : Μαρίνος Κωστόπουλος ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Από την ταινία του Νίκου Τσιφόρου ” Ο θησαυρός του μακαρίτη ” (1959) με τους: Γεωργία Βασιλειάδου Ο κυρ γάιδαρος ” – Μουσική: Τάκης Μωράκης, Στίχοι: Γιώργος Γιαννακόπουλος (1959), Πρώτη Ερμηνεία: Γεωργία Βασιλειάδου.

FanOrama Sin Aφιέρωμα στις Γυναίκες 80321

Ενα αφιέρωμα στις Γυναίκες στην  εκπομπή FanOrama Sin Radio

 με την Φάνυ Πολέμη  .

Γυναικείες φωνές απο την ξένη και ελληνική μουσική σκηνή .

Κείμενα που ακούγονται:Σαπφώ ,  Κική Δημουλά , Ματίνα Μόσχοβη,

 Χριστίνα Τσελεγγίδου, Φάνυ Πολέμη.

 

επισκεφθείτε τις επίσημες Σελιδες μου στο facebook:

https://www.facebook.com/fanoramafany...

​ https://www.facebook.com/fanypolemiof...

ΣΠΟΥΔΑΊΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΟΡΕΥΤΈΣ

Πολλοί Έλληνες καλλιτέχνες διαπρέπουν στο εξωτερικό με το ταλέντο τους. Ορισμένοι χορευτές ελληνικής καταγωγής που συνεργάστηκαν με μεγάλους θιάσους μπαλέτου στον κόσμο είναι η Ελένη Αλεξοπούλου πρώην χορεύτρια του New York City Ballet, η Αλεξάνδρα Ιωσηφίδη μπαλαρίνα του Mariinsky Ballet, o Αντώνης Φωνιαδάκης χορευτής και χορογράφος και πρώην διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, η Κωνταντίνα Σταματίου κορυφαία χορεύτρια του Alvin Ailey Dance Theater και η Αλεξάνδρα Αβράμη χορεύτρια του American Ballet Theatre.

Παρακάτω θα δούμε ορισμένα στοιχεία από την πορεία των χορευτών αυτών που κατάφεραν να ξεχωρίσουν με το ταλέντο τους και επιλέχθηκαν από μεγάλους θιάσους μπαλέτου στον κόσμο.

Ελένη Αλεξοπούλου: Κορυφαία χορεύτρια στο New York City Ballet επί 24 χρόνια

Η Ελένη Αλεξοπούλου είναι μια από τις διασημότερες μπαλαρίνες του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης κυρίως τη δεκαετία του '90. Ο διάσημος χορογράφος George Balanchine την έπεισε να συμμετάσχει στο θίασό του, το Μπαλέτο της Νέας Υόρκης, όπου η Αλεξοπούλου είχε μια λαμπρή καρίερα ως Πρώτη Χορεύτρια. Ερμήνευσε μια μεγάλη γκάμα σπουδαίων ρόλων αλλά και τηλεοπτικούς και κινηματογραφικούς ρόλους και έχει διατελέσει εκπρόσωπος του Workout Book του New York City Ballet. Το 2001 τιμήθηκε με βραβείο Jerome Robbins για την καριέρα της στο χορό.

Με ελληνική καταγωγή και μιλώντας άπταιστα ελληνικά, η Αλεξοπούλου ξεκίνησε χορό στο Σικάγο σε ηλικία 6 ετών. Σε ηλικία 14 ετών έκανε μαθήματα με δασκάλα την Maria Tallchief, πρώην Πρώτη Χορεύτρια του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης. Το 1977 πήγε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει στη Σχολή του American Ballet με υποτροφία και έκανε την πρακτική της αργότερα την ίδια χρονιά. Έγινε μέλος της ομάδας μπαλέτου το 1978. Προήχθη σε σολίστ το 1984 και έγινε Πρώτη Χορεύτρια το 1989. Αποφάσισε να σταματήσει την καριέρα της το 2002 για να αφοσιωθεί στην οικογένεια της.

Το ρεπερτόριο της είναι πλούσιο αλλά ξεχωρίζουν οι πιο σημαντικές ερμηνείες της υπό την καθοδήγηση των Balanchine και Robbins: The Nutcracker, The Four Temeraments, Prodigal Son, A Midsummer Night's Dream, Jewels (“Emeralds”), Apollo, Agon, Western Symphony, Stravinsky Violin Concerto, Tchaikovsky Suite No.3, Serenade σε χορογραφία George Balanchine και The Waltz Project, Ecstatic Orange, Glass Pieces, The Four Seasons, In the Night σε χορογραφία Jerome Robbins.

Μετά την καριέρα στο χορό, η Ελένη Αλεξοπούλου Γουόρικ, είναι συνεταίρος χρηματομεσίτης στο κομμάτι της ακίνητης περιουσίας της εταιρείας Sotheby, με ειδίκευση στην πώληση και αγορά σε πολυτελείς οικίες. Έχει παρουσιαστεί στο περιοδικό Avenue στην κατηγορία Γυναίκες Πρωτοπόροι στο Real Estate.

Αλεξάνδρα Ιωσηφίδη: Η μπαλαρίνα που ξεχώρισε χορεύοντας με το Mariinsky Ballet

Η Αλεξάνδρα Ιωσηφίδη είναι χορεύτρια που κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση.

Γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1977 στο Λένινγκραντ από Έλληνα πατέρα και Ρωσίδα μητέρα. Σε ηλικία 10 ετών πέρασε από διαγωνισμό και εγγράφηκε στην παγκοσμίως γνωστή Ακαδημία Ρώσικου Μπαλέτου Βαγκάνοβα, παρόλο που ήταν πολύ ψηλή για την ηλικία της. Με την αποφοίτησή της το 1995 πήρε το δίπλωμα του Διεθνούς Διαγωνισμού Βαγκάνοβα (Vaganova-Prix) στην Αγία Πετρούπολη και έγινε μέλος του Θεάτρου Μαριίνσκι.

Το 2009, με διάταγμα που υπέγραψε ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, της απονεμήθηκε ο τίτλος της «Τιμώμενης Καλλιτέχνιδας της Ρωσίας». Η ύψιστη αυτή διάκριση για την Αλεξάνδρα Ιωσηφίδη αποτελεί προσωπικό της άθλο, καθώς η επιλογή της γίνεται σε μια χώρα που διαθέτει όχι μια, αλλά πολλές σπουδαίες μπαλαρίνες, τις πιο φημισμένες σκηνές μπαλέτου στον κόσμο (Μπολσόι, Μαριίνσκι, Νοβοσιμπίρσκ, Στανισλάφσκι, κ.ά.) και με τους ειδικούς πάνω στο είδος να κρίνουν αυστηρά τους χορευτές για τις δυνατότητες τους.

Η πολύ ψηλή (έχει ύψος 1,82) μπαλαρίνα του Μπαλέτου Mariinsky, έχει περιοδεύσει σχεδόν σε όλο τον κόσμο ξεχωρίζοντας για το ταλέντο και την έμφυτη μεγαλοπρέπεια που διαθέτει, όπως έχει χαρακτηριστικά πει για εκείνη η Πρίμα μπαλαρίνα του Μπαλέτου Μαριίνσκι, Ουλιάνα Λοπάτκινα, η οποία δεν παρέλειψε να αναφέρει τη χρονιά, όταν εμφανίστηκαν μαζί στο Ηρώδειο, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη «Λίμνη των Κύκνων» ότι η Αλεξάνδρα έχει μια έμφυτη χάρη και ιδιαίτερη ομορφιά λόγω και της ελληνικής καταγωγής της.

Ως σολίστ έχει χορέψει σε πολλές παγκόσμιες περιοδείες των μπαλέτων Μαριίνσκι (Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, ΗΠΑ, Βραζιλία, Ιαπωνία), μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει «Το σιντριβάνι του Μπαχτσισαράι», η «Ωραία Κοιμωμένη», ο «Δον Κιχώτης», και ο «Καρυοθραύστης», ενώ έχει εμφανιστεί δίπλα σε μεγάλους χορευτές, όπως Ζελένσκι, Κουζνεζόφ, Ιβάντσενκο, Περετόκιν, Ζαχάροβα, Λοπάτκινα, Μαχάλινα, Βισνέβα, Νιοράτζε κ.ά.

Η πιο ιδιαίτερη στιγμή για την ίδια ήταν η εμφάνισή της στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου το 2009. Παράλληλα με τις εμφανίσεις της με τα Μαριίνσκι, η Αλεξάνδρα βελτιώνει τη δεξιοτεχνία της ως καθηγήτρια μπαλέτου και ακολουθεί μεταπτυχιακές σπουδές στην Ακαδημία Μπαλέτου Βαγκάνοβα. Έχει επίσης εμφανιστεί σε μια από τις πιο διάσημες σκηνές του κόσμου, στο Kennedy Center της Ουάσιγκτον ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικό ρόλο τον Ιανουάριο του 2012 στο μπαλέτο «Το πουλί της Φωτιάς» (“The Firebird”) του Στραβίνσκι.

Αντώνης Φωνιαδάκης: Διεθνώς Διακεκριμένος χορευτής και χορογράφος

Ο Αντώνης Φωνιαδάκης είναι γωνστός χορευτής και χορογράφος και έχει συνεργαστεί με τις μεγαλύτερες ομάδες χορού στον κόσμο. Το διάστημα 2016-2017 ήταν διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Μεγάλωσε στην Ιεράπετρα Κρήτης και από μικρός ανακάλυψε την αγάπη του για το χορό. Ξεκίνησε από μια μικρή σχολή χορού στην Ιεράπετρα. Το 1990 μπήκε στην Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης στην Αθήνα, όπου σπούδασε για 2 χρόνια. Μάλιστα έλαβε και την υποτροφία «Μαρία Κάλλας» για να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό, στην Λωζάνη και στη σχολή Rudra Bejart.

Έχει συνεργαστεί με το μπαλέτο Bejart Ballet της Λωζάνης από το 1994 έως το 1996 υπό τη διεύθυνση του Maurice Bejart. Από το 1996 έως το 2002 συνεργάστηκε με την Lyon Opera Ballet υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Λούκου και το 2004 με την εταιρεία χορού Saburo Teshigawara/Karas Co.

Δημιούργησε και την δική του ομάδα χορού το 2003 με βάση την Λυόν της Γαλλίας και την ονόμασε Apotosoma.

Ως ανεξάρτητος χορευτής έχει συμμετάσχει στις καλύτερες ομάδες χορού και μπαλέτα όπως:Cedar Lake Contemporary Ballet, Geneva Ballet, Lyon Opera Ballet, Bern Ballet Ballet du Rhin, Maggio Danza, National Dance Company of Wales, Dansgroep Amsterdam, Cia Sociedade Masculina-Brazil, Bale da Cidade of Sao Paulo Brazil, Helsinki Dance Company Finland, National Ballet of Greece, National Theater of Northen Greece, Benjamin Millepied Dance Company USA, WashingtonBallet, Dansgroep Amsterdam, Bejart Ballet Lausanne, Ballet Junior Geneva, Hellenic Dance Company,CNSMD Lyon Copenhagen International Dance Festival.

Το 2012 έλαβε το βραβείο «Danza and Danza» για τον καλύτερο χορογράφο της χρονιάς στην Ιταλία για το «Les Noces». Έχει χορογραφήσει δύο όπερες για την Opera National du Rhin – Les boreades of Rameau και για την GRAME Lyon – II canto de la pelle of Claudio Ambrosini και έχει υπάρξει καθηγητής στην Κρατική Σχολή Χορού στην Αθήνα αλλά και σε άλλες σχολές στον κόσμο όπως η DOK11 στο Βερολίνο και η Dansgroep στο Άμστερνταμ.

Κωνταντίνα Σταματίου: Η πρώτη Ελληνίδα που κατάφερε να γίνει κορυφαία χορεύτρια στο Alvin Ailey Dance Theater

Η Constance Stamatiou ή Κωνσταντίνα Σταματίου έγινε γνωστή ως μία από τις κορυφαίες χορεύτριες του Alvin Ailey Dance Theater. Είναι η πρώτη Ελληνίδα που κατάφερε να μπει στην συγκεκριμένη ομάδα υψηλού χορευτικού επιπέδου. Συνεχίζει την καριέρα της ως freelance χορεύτρια.

Ο πατέρας της έχει καταγωγή από την Εύβοια. Η ίδια γεννήθηκε στη Βόρεια Καρολίνα.

Σπούδασε χορό στο Pat Hall’s Dance Unlimited και στο North Carolina Dance Theatre. Το 2002 αποφοίτησε από το Northwest School of the Arts και σπούδασε στο κολέγιο SUNY Purchase, πριν πάρει μαθήματα στο Ailey School.

Η Constance Stamatiou έγινε μέλος του Alvin II, εντάχθηκε στην ομάδα το 2005 και συνεχίζει να ζει το όνειρό της χορεύοντας σε όλον τον κόσμο. Μάλιστα κέρδισε την υποτροφία Leonore Annemberg που δίνεται σε χαρισματικούς χορευτές.

Έχει εμφανιστεί σε δύο παραστάσεις στην Αθήνα, το 2008, μια εμπειρία που χαρακτήρισε ως την πιο αξέχαστη στιγμή της καριέρας της.

Το 2012 συμμετέχει στην παράσταση φόρο τιμής στην Judith Jamison, που έγινε στον Λευκό Οίκο.

Αγαπάει την Ελλάδα και λατρεύει την Κρήτη, τη Σαντορίνη και τη Μύκονο.

Αλεξάνδρα Αβράμη: Η μπαλαρίνα που κατάφερε να επιλεγεί ανάμεσα σε χιλιάδες χορευτές, από το φημισμένο American Ballet Theater

 

Η Αλεξάνδρα Αβράμη με καταγωγή από τα Γιαννιτσά Πέλλας, κατάφερε να επιλεγεί ανάμεσα σε χιλιάδες χορευτές, από το διάσημο American Ballet Theater, μία από τις κορυφαίες ομάδες κλασικού μπαλέτου στον κόσμο.

Η Αλεξάνδρα ξεκίνησε να χορεύει μόλις σε ηλικία 4 ετών. Σπούδασε Φυσική Αγωγή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πότε όμως δεν άφησε το χορό και παρακολουθούσε παράλληλα και τα πανεπιστημιακά της μαθήματα. Πήρε το πτυχίο της ως δασκάλα χορού από τη «Royal Academy of Dance» στο Λονδίνο.

Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομάδες χορού και έχει συνεργαστεί με κορυφαίους χορογράφους. Το όνειρο της όμως την έφερε στις ΗΠΑ, όπου και διαπρέπει. Εκτός από το American Ballet Theater, φοίτησε με υποτροφία στο Joffrey Ballet School, τη μεγαλύτερη επαγγελματική σχολή χορού του κόσμου.

Πλέον είναι από τις σπουδαιότερες μπαλαρίνες και από τις ελάχιστες Ελληνίδες χορεύτριες που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη.

Αναδημοσίευση Πηγή : http://balleton.gr/index.php/news/item/591-oi-ellhnes-xoreutes-pou-jexwrisan-xoreuontas-me-megala-mpaleta-tou-kosmou

Δύο ποιήματα του Γιώργου Μακρή

Απαγγελία Φάνυ Πολέμη  μουσική υπόκρουση Χρήστος Κεχαγιάς

 Εμείς οι λίγοι (1950)

 

Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης

 

με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.

 

Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.

 

Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες το αίμα μας

 

Κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.

 

Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.

 

Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας

 

και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.

 

Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.

 

Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’

 

αυτόν τον κόσμο.

 

Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο.

 

Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.

 

Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.

Τοιχογραφία ΙΙ  (1942)

 

Τα πάθη είναι γνώση, μα και η άρνησή τους

 

άλλα πεδία γνώσεως προσφέρει.

 

Ζήσε παράλληλα τις δύο καταστάσεις

 

αν θέλεις να μη ζήσεις ούτε μια.

 

Κι αν πάλι δεν μπορείς να αποστρέψεις

 

το πρόσωπό σου ολοκληρωτικά

 

εμείς θα σε δεχτούμε με ζεστά τα βλέφαρα

 

αδύνατοι άνθρωποι,

 

έχοντας νοσταλγήσει τον Χριστό

 

μα και την ειδωλολατρία ταυτοχρόνως.

~~~~~~~~~*~~~~~~~~~~~~

Την 31η Ιανουαρίου 1968 αυτοκτόνησε, πέφτοντας από την ταράστα της πολυκατοικίας όπου έμενε, ένας από τους πιο πνευματικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στην ζωή μου. Λεγόταν Γιώργος Μακρής. Τό όνομά του σήμερα, μπορεί να είναι εντελώς άγνωστο στους πιο πολλούς. Χωρίς να το θεωρώ υπερβολή, νομίζω πως μπορώ να ισχυριστώ, πώς υπήρξε ο πιο προχωρημένος, ο πιο πρωτοποριακός διανοούμενος που είχαμε στην Ελλάδα. Θ.Δ.ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ

 “Ο Γιώργος Μακρής υπήρξε στην ζωή του ένας δανδής. Περιφρονούσε τα πεπατημένα. Προκαλούσε την καταστροφή. Είχε μια μεγαλοπρέπεια που λίγοι άνθρωποι την έχουν. Έπαιρνε τη ζωή του στα σοβαρά, ενώ άλλοι την υποτιμάνε επίτηδες για να επιζήσουν[…]. Για τον έναν ήταν ο ξενύχτης που τριγύριζε σε απίθανα μέρη, ο νομαδικός περιπλανώμενος, για άλλον ήταν ο τσίφτης, ο διανοούμενος φιλόσοφος, ο περιπατητικός, για έναν τρίτον ήταν ο σύντροφος πολυδιαβασμένος, γι ´ άλλους η γοητεία, το πνεύμα του”. Νάνος Βαλαωρίτης

Ζωή υποδόρια - Φάνυ Πολέμη ( deep house poetry)

ΖΩΉ ΥΠΟΔΌΡΙΑ.

 

Μετάξια

και

βελούδα…

ακροδάχτυλα

σαν σύννεφα…

κι η νύχτα αγγελοκρουσμένη

 

Χώρισα  το φεγγάρι

σε τεταρτημόρια

και το ‘κρυψα σε φύλλα

ταμπάκου υγρού

να σε τυλίγω τις νύχτες

τις δίχως σΟυ…

 

Δραπέτης σε όνειρα …

Ακροβάτης των ημερών …

Δρομέας στους γύρους της καρδιάς σου …

Οι χοές μου απλωμένες στο κρεβάτι σου …

Μαζί με τον καφέ σου ...

Κι οι μέρες μου καταφύγιο ….

Σε σπηλιά θαλασσινή

υδροστάλακτη !!

 

Ζωή υποδόρια 

χτύπα την φλέβα σου

και βάρα με

να κυλήσω μέσα σου

απόψε το drug σου

να είμαι εγώ

…στέρηση μου 

 

 

 

...κι όταν στο χάδι μου αφεθείς...

η θάλασσα θα αφήσει το χρώμα της στα μάτια μου...

και το κορμί σου μια αχιβάδα

να απλώσω την ανάσα μου ...

στην ηχώ της...

 

 

Βουτώ κάθετα

με ένα κεφάλι γεμάτο απ’ την Απουσία σου

και καρφώνω

τη σελήνη στο προσκεφάλι μου

μήπως και σε ονειρευτώ....

 

μόνο

μοναχικά

μοναδικά

αγγίγματα

αινίγματα

ήχοι

θροίσματα

παφλασμοί

μόνη…

κι εγώ…

 

27/11/2015

@Φάνυ Πολέμη

deep house poetry με την μουσική του Elias PLM και με τον τίτλο "Ζωή υποδόρια" ... Ποίηση- ερμηνεία Φάνυ Πολέμη μουσική Elias PLM . https://www.youtube.com/channel/UCTyw... https://pro.beatport.com/track/seals-... https://www.facebook.com/%CE%A6%CE%AC... Πρώτη παγκόσμια παρουσίαση έγινε με το Μουσικοποιητικό Καφενείο στις 26 Νοέμβρη 2015 στο On the road στο Γκάζι.