Diggie Vitt |
Αυτή η φλέβα
δε είναι νυσταγμένη,
κι όλο χτυπά,
πίσω από το κούτελο
το ιδρωμένο,
και πίσω από τα μάτια
που τρεμοπαίζουν,
δουλεύει φρενιασμένη
σα τριζόνι που ξυπνά.
Αυτό το βράδυ,
το μαύρο νυχτοπούλι
πάνω στο σπίτι,
μονίμως φέρνει κύκλους
σα να 'ναι βαλτό,
και κρώζει στο αυτί μου
για κάποιο κακό,
που από ώρα σε ώρα
κι από λεπτό σε λεπτό,
σα παλιά ενοχή
που ζει σε 'να κουκούλι,
θα σκάσει μύτη,
και θα μου φανερωθεί,
σαν παλιά σκόνη
που 'κρυψα με προσοχή,
πίσω στη γωνιά,
και κάτω απ' το χαλί,
κι από μέρα σε μέρα
σα θα ξεστρώσει
θα βγει νύχτα-σαν αυτή-
να με προδώσει,
νύχτα με τρεις καφέδες,
με δυο πακέτα
τσιγάρα απ' τα 'φιλτρα,
και 'να τσίμπημα,
ίδιο μπουνιά στην καρδιά
και κλωτσιά στο στομάχι.
Αυτά τα νεύρα
μοιάζουν με ελατήρια
που κάποιος πιέζει,
στους πόλους μπαταρίας,
και σα το κλαδί,
που ξύνει τα κάγκελα,
μια μέρα πρέπει
να κοπούν από τη ρίζα,
γιατί πολύ φοβάμαι,
Ευριπίδης Δρατσέλος
Η απαγγελία του ποιήματος εδώ :
https://soundcloud.com/fany-polemi/m7tralntrslp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου