Άνθοβόλι Ψυχής

” Γυμνό κορμί
που πέτρωσε
στης μοναξιάς
 τ' αγκίστρι,
το χάδι σου
 ναυάγησε
στης λησμονιάς
το δίχτυ...
Χάθηκες
σ' άδικο
βυθό,
 ανήλιαγο Ταξίδι,
κρύος Χειμώνας
το Φιλί
 σ' απατημένο
 Απρίλη...
Ανθομαλλούσα
Άνοιξη
της Ζησης
 ο βαρκάρης,
θα κάνω
την Ελπίδα μου
βλαστό
καμπίσιας χάρης
 Μέσ' το λιοπύρι
θέριεψε
 η σπίθα
των ματιών μου,
μιά Χρυσαφένια
αστροφεγγιά
 κρύβει
το πηγαιμό μου...
Ξεθάρεψαν
 οι γιασεμιές,
φλερτάρουν
τα ζουμπούλια,
σε συγχορδία
 Έρωτα
 ηχούν
 γλυκά τραγούδια...
Και να 'μαι
 εγώ από δίπλα σου,
 φορώ
τον Ήλιο
πάλι ανθοστολίζω
 τ' Όνειρο
λουλουδιασμένη
αγκάλη...
Εσύ θα 'σαι
τ' αστέρι μου
 και η Ανατολή μου,
θα σαι
το ρόδο της καρδιάς
που καρτερεί
η Ψυχή μου..!!

Άγγελος Δημητρόπουλος
 (Απ' την συλλογή "Έφιππος Ήλιος")