ΘΑ ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ - Μανώλης Αναγνωστάκης

Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε

Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια

Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ

βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ

Θὰ ταξιδέψουμε κάπου, ἔτσι ἀπὸ ἀνία ἢ γιὰ νὰ

ποῦμε πὼς κι ἐμεῖς ταξιδέψαμε.

Ὁ κόσμος ψάχνει σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ νὰ βρεῖ τουλάχιστο

τὸν ἔρωτα, μὰ δὲν βρίσκει τίποτα.

Σκέφτομαι συχνὰ πὼς ἡ ζωή μας εἶναι τόσο μικρὴ

ποὺ δὲν ἀξίζει κἂν νὰ τὴν ἀρχίσει κανείς.

Ἀπ᾿ τὴν Ἀθήνα θὰ πάω στὸ Μοντεβίδεο ἴσως καὶ

στὴ Σαγκάη, εἶναι κάτι κι αὐτὸ δὲ μπορεῖς

νὰ τὸ ἀμφισβητήσεις.

Καπνίσαμε -θυμήσου- ἀτέλειωτα τσιγάρα

συζητώντας ἕνα βράδυ

-ξεχνῶ πάνω σὲ τί- κι εἶναι κρῖμα γιατὶ ἦταν τόσο

 μα τόσο ἐνδιαφέρον.

Μιὰ μέρα, ἂς ἤτανε, νὰ φύγω μακριά σου ἀλλὰ κι

ἐκεῖ θά ῾ρθεις καὶ θὰ μὲ ζητήσεις

Δὲ μπορεῖ, Θέ μου, νὰ φύγει κανεὶς μοναχός του.

ΜΑΝΏΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

 

ΑΠΑΓΓΈΛΕΙ Η Φάνυ Πολέμη