ΠΕΜΠΤΟΥΣΊΑ

Μαρία Μπιζάνου

Πέταξα τα ρούχα μου στο πάτωμα,
άφησα μονάχα τα εσώρουχα , λευκά της αθωότητας ναι, και το αλυσιδάκι μου στο πόδι...
κάθησα οκλαδόν κατάχαμα απέναντι σου..μ'ένα ποτήρι Campari σε Ανάμνηση...
Απέναντι μου ,
 Εσύ , η Σκιά σου... Στη σιωπή ,
αναρριγώντας κάθε μου κύτταρο σου ζήτησα μονάχα να με κοιτάς στα μάτια ,
να μ'αγγίξεις με τις άκρες των δαχτύλων σου
και να μ' αφήσεις να βουλιάξω στους πέντε τελευταίους οργασμούς για Σένα ..
 Ο ένας οργασμός,
 απαλός υγρός στο άγγιγμα των δαχτύλων σου
Ο δεύτερος οργασμός , γευστικός στα χείλη από τη γεύση του Campari ,
 30 βότανα  και ένα βότανο υγρό δικό μου
Ο τρίτος οργασμός, σπασμένος σε μικρούς διακεκομμένους,
ακούγοντας τη χροιά της φωνής σου να μου ψιθυρίζει " μη " σε τόνους παρακλητικούς
Ο τέταρτος οργασμός να με λιώνει σαν ένας Ύμνος στις κοίλες καμπύλες του κορμιού σου
Ο πέμπτος οργασμός ,
 να είναι ο τελευταίος δυνατός σαν μια κραυγή ουρλιαχτό αλλόκοτο,
σαν μια φλόγα που λιώνει όλα τα μέλη μου
 και αφήνει να ρέει από τους πόρους του σώματος μου όλη η καύλα της Ζωής
σε μια μοναδική παρένθεση του Εσύ. Οργασμός - Πεμπτουσία - Θάνατος , πείνα δίψα ρίγος λαγνεία ,
σ'ένα Ύστατο αποκαθηλωτικό χείμαρρο με γρήγορες ανάσες και Ωσαννά...αργές κινήσεις , παραλυμένα μέλη και τα μάτια μου δυό ηφαίστεια λίγο πριν τη νεκρική σιγή...................... .........................Οι πατημασιές σου χωρίς έλεος να απομακρύνονται
αφήνοντας τα χνάρια τους στο διαμελισμένο , από ηδονή , κορμί μου
και γω να χάνομαι στις μυστικές κραυγές της κόλασης μου,
εκεί που είχες διεισδύσει,
 εκεί που εγώ ούρλιαζα από ηδονή και από την παραφορά καμπύλωνα ,
 εκεί όπου πεθαίνει το κενό λαχανιασμένο,
 σε μια υγρή φρενίτιδα πυρετού - οργασμού - παλινδρομήσεων.
 Ροκάνισα τους τελευταίους οργασμούς μου γυμνή μπρός στη Σκιά σου, σαν προσκυνητής που τον θεό του αναζητά , με τον ίλιγγο μέσα στο στόμα μου να σε καταπίνω και να μου καίει το λαρύγγι..
Το πάτωμα βούλιαξε και η νύχτα τρέμει..Θεέ μου πόσο φοβάμαι την αυγή, να πεθάνω και να βαδίσω στη σκιά σου...
Ταξιδευτής στο Χρόνο
με το κορμί να καίγεται και να συσπάται πάνω στα σιωπηλά σου χέρια ,
 μια κόλαση διαποτισμένη με τον κραυγαλέο διαβρωμένο έρωτα μου.
 Σαράκι μου έγινες και οι οργασμοί μου στη βροχή θα ξεγλιστρούν σε μουσική καταραμένη , κολασμένη..
Ξέχασε με αφού ποτέ σου δεν με θυμήθηκες ...!
 Τσαντίζομαι αθελά μου, μαραίνομαι...
κι όμως ακόμα ανατριχιάζω στο μουσκεμένο υγρό πάτωμα
 σα να μην γνώρισα ακόμα την ολοκληρωτική κόλαση μου..
 Ξέχασε με αφού ποτέ σου δεν με θυμήθηκες ..!
Σφίξε στις χούφτες σου τους τελευταίους πέντε οργασμούς μου
και σαν έρθει νεκρική η σιγή μου ...
ανατίναξε τους κάνοντας έρωτα με το πρώτο σώμα που θ' αγγίξεις μετά ,
 τρυγώντας ρώγες, σημαδεύοντας ηδονές ανάμεσα σε πόδια αγαπημένα αδιάφορα σπαταλημένα ...
μια γεύση θα είναι από το χυμό της κόλασης μου...
Ανατίναξε τους
 γιατί θέλω
 να με θυμηθείς
έστω κι έτσι ....
διαστροφικά ,
βέβηλα ....
φτάνει να με θυμηθείς !

 Μαρία ( Μόιρα ) Μπιζάνου 2/ 5/ 2016